فرموده:
...فَانكِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ مُحْصَنَاتٍ غَيْرَ مُسَافِحَاتٍ وَلَا مُتَّخِذَاتِ أَخْدَانٍ.... ﴿النساء: ٢٥﴾
...پس آنان را با اطلاع خانواده‌شان به همسرى درآوريد و اجورشان را به طور پسنديده به آنان بدهيد، پاكدامن باشند نه بی قید، و دوست‌گيران پنهانى نباشند....
1) با استناد به آیه فوق و با توجه به معنای اذن که اطلاع رسانی و آگاه نمودن خانواده و نزدیکان زن می باشد، مشخص می گردد که برای نکاح با همسر باید خانواده او در جریان امر قرار گیرند و همچنین اجور زن باید "قبل از نکاح" پرداخت گردد.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَدَايَنتُم بِدَيْنٍ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى فَاكْتُبُوهُ وَلْيَكْتُب بَّيْنَكُمْ كَاتِبٌ بِالْعَدْلِ وَلَا يَأْبَ كَاتِبٌ أَن يَكْتُبَ كَمَا عَلَّمَهُ اللَّهُ...﴿البقرة: ٢٨٢﴾
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، هر گاه دِینی را ادا می کنید برای سررسيدى معين، آن را بنويسيد. و بايد نويسنده‌اى بر اساس عدالت، ميان شما بنويسد.
2) با توجه به آیۀ فوق که پرداخت هر دِین نیز باید مکتوب باشد، مشخص می گردد که پرداخت اجور به زن هنگام نکاح باید مکتوب شده و توسط شاهدهایی امضا گردد.
نتیجه گیری:
با استناد به آیات فوق از قرآن کریم، برای نکاح به خواندن هیچ خطبه یا صیغه ای نیاز نیست! بلکه واجب است که نکاح با اطلاع خانواده زن و بعد با کتابت پرداخت اجور از سوی شوهر به زن و امضای شواهد این پرداخت صورت پذیرد. همین شروط قرآنی تنها شروط الله برای عقد نکاح است و احدی بغیر از آیات قرآن نمی تواند برای نکاح قانون یا باید و نباید وضع نماید.