مطابق ﴿الممتحنة: ١٢﴾ معروف احکام و فرایضی است که رسول از جانب الله مقرر فرموده (یعنی احکام و فرایض همین قرآن وحی شده به رسول) و تخطی از آن نیز معصیت محسوب می شود:
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَىٰ أَن لَّا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿الممتحنة: ١٢﴾
ای پیامبر چون زنان مؤمن به نزد تو آمدند که با تو بیعت کنند که برای الله شریکی نگیرند و دزدی و زنا نکنند و فرزندانشان را نکشند و بهتان را پیش دست و پای خود قرار ندهند و در معروف از تو نافرمانی نکنند، پس با آنان بیعت کن و برایشان از الله آمرزش بخواه، چرا که خداوند آمرزگار مهربان است
پس عبارت "یامرون بالمعروف" به معنای سفارش به انجام احکام و فرایض الله است و "نهی از منکر" توصیه جهت دوری کردن از آنچکه الله نهی فرموده می باشد. برخی از مصادیق مهم امر به معروف (سفارش به آنچکه الله امر نموده) عبارتست از:
1) الله یگانه خالق است و بغیر از آیاتی که او نازل فرموده (قرآن و کتب من قبل) هیچ حدیث، روایت و نوشته دیگری اعتباری در دین ندارد... پس به کدامین حدیث بعد از سخن الله و آیاتش ایمان می آورند (سوره جاثیه آیه 6).
2) الله امر کرده که بغیر از او را صدا نزنید و از احدی بغیر از او طلب حاجت و شفاعت و دعا نکنید (آیات متعدد رجوع شود به لینک)
3) الله واحد و احد است و دارای هیچ رابط و واسطه ای نیست و احدی را بعنوان ولی یا ولد اتخاذ نکرده است.
و دیگر احکام و فرایض موجود در آیات...
متاسفانه امروز شاهد هستیم که کسانیکه داعیه امر به معروف و نهی از منکر دارند خود به مسائل فوق که الفبای دین اسلام محسوب می شوند هیچگونه آشنایی ندارند و عموما جهت خودنمایی و ریا و بعضا جهت اخاذی و گروگانگیری اقدام به اعمال نفرت انگیزی در سطح جامعه می کنند و نام آنرا امر به معروف می گذارند که این با تعلیمات قرآن کریم صد در صد در تضاد است:
و چون است که خس را درچشم برادر خود می‌بینی و چوبی را که چشم خود داری نمی یابی؟ یا چگونه به برادر خودمی گویی "اجازت ده تا خس را از چشمت بیرون کنم " و اینک چوب در چشم تو است؟ ای ریاکار، اول چوب را از چشم خود بیرون کن، آنگاه نیک خواهی دید تا خس را از چشم برادرت بیرون کنی! (انجیل صحیفه متی فصل 7 آیات 3 تا 5)