در لسان وحی، اسامی عملکردهای سوژه خود را می رسانند. مثلا واژۀ حوا یک اسم مانند اسم های شناسنامه ای نیست بلکه دارای معنا و عملکرد است و در تورات صریحا این توضیح داده شده است:
آدم اسم زنش را حوا گذاشت زیرا او مادر هر انسان زنده ای است (آیه 20 فصل 3 صحیفه پیدایش)
که علت این نامگذاری در آیه فوق توضیح داده شده است.