مطابق آیه 83 سوره نساء اولی الامر کسی است که استنباط به مسائل امنیتی و نظامی دارد و بطور خلاصه اولی الامر صرفا فرماندۀ نظامی است و نه بیشتر:
وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِّنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَىٰ أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿النساء: ٨٣﴾
و چون خبرى [حاكى] از ايمنى يا وحشت به آنان برسد، انتشارش دهند؛ و اگر آن را به پيامبر و اولی الامر از خودشان ارجاع كنند، قطعاً از ميان آنان كسانى‌اند كه [مى‌توانند درست و نادرست] آن را دريابند، و اگر فضل الله و رحمت او بر شما نبود، مسلماً جز ندكى، از شيطان پيروى مى‌كرديد.
اطاعت از فرماندۀ نظامی در امور اطلاعاتی و جنگی است و عملکرد اولی الامر بهیچ عنوان صبغه و رنگ و لعاب دینی و مقدس ندارد. لذا تا زمانی که عملکرد فرماندۀ جنگی با دستورات قرآن در تخالف نیست، می توان از او در دستورات جنگ اطاعت کرد. پیرامون این موضوع که چرا اولی الامر مسلط بر امورات فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مسلمانان نیست پادکستی تهیه شده که دعوت می کنم که حتما به آن گوش فرا دهید: لینک پادکست