در صورتی که کلاهبردارانی که از روی تنبلی و با گدایی ، خود را به دیگران تحمیل میکنند ، را از دایره تحقیق کنار بگذاریم و اگر منظور از گدا کسی باشد که واقعا محتاج است ، در این صورت به آیات زیر برمی خوریم:
كَانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيلِ مَا يهْجَعُونَ(الذاريات/17) آنها کمي از شب را مي‌خوابيدند،
وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يسْتَغْفِرُونَ(الذاريات/18) و در سحرگاهان استغفار مي‌کردند،
وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ(الذاريات/19) و در اموال آنها حقي براي سائل و محروم بود!
لَيسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَى وَالْيتَامَى وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ .....(البقرة/177)
نيکي، اين نيست که روي خود را به سوي مشرق و مغرب کنيد؛ بلکه نيکي (و نيکوکار) کسي است که به خدا، و روز رستاخيز ، و فرشتگان، و کتاب و پيامبران، ايمان آورده؛ و مال را، با همه علاقه‌اي که به آن دارد، به خويشاوندان و يتيمان و مسکينان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان، انفاق مي‌کند.....
لَن تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَمَا تُنفِقُوا مِن شَيْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ ﴿آل‌عمران: ٩٢﴾
هرگز به نیکوکاری نمی‌رسید مگر اینکه از آنچه دوست می‌دارید، انفاق کنید؛ و آنچه انفاق می‌کنید، الله از آن آگاه است.
الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ(المعارج/23) آنها که نمازها را پيوسته بجا مي‌آورند،
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ(المعارج/24) و آنها که در اموالشان حق معلومي است...
لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ(المعارج/25) براي تقاضاکننده و محروم،
بنابراین گدایان واقعی بر گردن مومنانی که دارا هستند حقی معلوم دارند و رسیدگی به امور سائلان همانا انفاق و پرداخت زکات است.