برای فهم معنای واژۀ ذکر در آیه 6 سوره حجر، کافیست به آیه ذیل که از قول قوم ثمود بیان شده، توجه کنید:
أَأُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِن بَيْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ ﴿القمر: ٢٥﴾
آیا از میان ما ذکر بر او افکنده شد؟ بلکه او است دروغ‌پردازی برتری‌جوی
بنابراین "الذکر" وجه تسمیه کلام و رهنمودهایی است که پروردگار در طول تاریخ بر همه پیامبرانش نازل فرموده:
وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِجَالًا نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿الأنبياء: ٧﴾
و نفرستادیم پیش از تو جز مردانی را که وحی می‌کردیم بسوی آنان پس اگر نمی‌دانید بپرسید از اهل الذکر (خوانندگان کتب پیشین)
این تصور که تنها قرآن ذکر می باشد تصوری غلط و در تناقض با دیگر آیات خود قرآن است.