صحیفه موسوم به غزل غزلهای سلیمان، کلام روح القدس است که از دهان سلیمان بیرون می آید. در تمام این صحیفه "حکمت" با وجه تانیث به تصویر کشیده شده که بدنبال معشوق خود (انسان مومن) است و این کتاب مملو از مثل هایی در باب ارزش محبوبه (حکمت) و فرد با ایمان (محبوب) است.
لازم به ذکر است که در لسان وحی، تانیث دلالت بر حامل چیزی بودن دارد و از آنجا که حکمت حامل کلام الهی و سعادت برای انسان است بصورت مونث به تصویر در آمده است. در قرآن نیز این واژه در همه جا به صورت مونث مکتوب شده که نشان از "حامله بودن" آن دارد:
حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿القمر: ٥﴾
صحیفه غزل غزل ها حاوی پیام و ندای حکمت است و در صحیفه امثال فصول 1 و 8 نیز نمونه هایی از بیانات حکمت وجود دارد:
حکمت در بیرون ندا می‌دهد و در شوارع عام آواز خود را بلند می‌کند. در سرچهار راهها در دهنه دروازه‌ها می‌خواند و در شهربه سخنان خود متکلم میشود که «ای جاهلان تا به کی جهالت را دوست خواهید داشت؟........ (صحیفه امثال فصل 1 آیات 20 تا 22)
خوشا بحال کسی‌که مرا بشنود، و هرروز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه های مرا محافظت نماید. 35 زیرا هر‌که مرایابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوندرا حاصل نماید....... (صحیفه امثال فصل 8 آیه 34)
که این تعابیر و تعاریف از زبان محبوب (انسان مومن) در وصف حکمت (همان محبوبه) به صورت مثل در کتاب غزل غزل های سلیمان مکتوب است:
اینک تو زیبا هستی‌ای محبوبه من، اینک تو زیبا هستی و چشمانت از پشت برقع تومثل چشمان کبوتر است و موهایت مثل گله بزهااست که بر جانب کوه جلعاد خوابیده‌اند. 2 دندانهایت مثل گله گوسفندان پشم بریده که ازشستن برآمده باشند و همگی آنها توام زاییده ودر آنها یکی هم نازاد نباشد. 3 لبهایت مثل رشته قرمز و دهانت جمیل است و شقیقه هایت درعقب برقع تو مانند پاره انار است. 4 گردنت مثل برج داود است که به جهت سلاح خانه بنا شده است و در آن هزار سپر یعنی همه سپرهای شجاعان آویزان است. 5 دو پستانت مثل دو بچه توام آهو می‌باشد که در میان سوسنها می‌چرند، 6 تا نسیم روز بوزد و سایه‌ها بگریزد. به کوه مر وبه تل کندر خواهم رفت.
بنابراین غزل غزل های سلیمان کتابی است از جانب روح القدس که بر سلیمان نازل شده و مملو از مثال هایی در باب ارزش حکمت و ایمان است. متاسفانه افراد بی اطلاع از سایر صحف انبیاء و ادبیات کتاب مقدس از این کتاب تعبیر به کتاب شعر و غزل عشق زمینی کرده اند که این صد در صد اشتباه و بیانگر عدم شناخت ایشان از ساختار ادبی صحف انبیاء می باشد.
نکته و یادآوری:
شاعران ایرانی ده ها قرن پس از این کتاب آسمانی تلاش به اقتباس کردن از این کتاب را داشته اند که این نیز عملی بسیار سخیف است چرا که بند بند آیات غزل غزلهای سلیمان با صحف انبیاء دیگر مرتبط است، در حالیکه اشعار حافظ و سعدی چنین اتصال و ارتباطی را به کتاب مقدس ندارد و صرفا بر اساس تقلید ظاهری از ژانر این کتاب سرهم شده اند.