خداوند در سوره نحل آیه 61 می فرماید :
وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ [١٦:٦١]
و اگر خداوند مردم را به [سزاى] ستمشان مؤاخذه مى‌كرد، جنبنده‌اى بر روى زمين باقى نمى‌گذاشت، ليكن [كيفر] آنان را تا وقتى معين بازپس مى‌اندازد، و چون اجلشان فرا رسد، ساعتى آن را پس و پيش نمى‌توانند افكنند.
همانطور که میبینیم خداوند صریحا می فرماید که اگر قرار بود مردم بر اساس ستمشان مواخذه شوند ،هیچ جنبنده ای باقی نمی ماند و در این قضیه هیچ استثنایی وجود ندارد . این آیه به تنهایی می تواند تمامی دکترین معصومیت را زیر سوال ببرد .