عملکرد واژه:
انفال (نفل) به افتادن دلالت دارد و به آن واسطه همچنین به چیزهایی دلالت دارد که بواسطه افتادن دشمن نصیب مسلمانان میشود.
ורדפתם את איביכם ונפלו לפניכם לחרב
و دشمنان خود را تعاقب خواهید کرد، و ایشان پیش روی شما از شمشیر خواهند افتاد (تورات صحیفه لاویان فصل 26 آیه 7)
در زبان فارسی اصطلاحا به آن غنایم گفته میشود.
در قرآن:
در آیه اول سوره انفال، بطور عمومی مشخص کرده که چه کسی در مورد انفال (غنایم) تعیین تکلیف می کند که آن همانا الله و رسولش (فرستاده اش) هستند. پس متن پیام وحی تعیین تکلیف کننده در مورد انفال است. لیکن جلوتر در همان سوره در آیه 41 این تعیین تکلیف به جزئیات مشخص میشود:
وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ إِن كُنتُمْ آمَنتُم بِاللَّهِ وَمَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا يَوْمَ الْفُرْقَانِ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿الأنفال: ٤١﴾
و بدانيد كه هر چيزى را به غنيمت گرفتيد، يك پنجم آن براى الله و فرستاده اش و براى خويشاوندان و يتيمان و بينوايان و در راهماندگان است، اگر به الله و آنچه بر بنده خود در روز جدايى-روزى كه آن دو گروه با هم روبرو شدند- نازل كرديم، ايمان آوردهايد. و الله بر هر چيزى تواناست.