مومن که مشتقی از "من" و بعد "امن" می باشد به معنای کسی است که در عهد خود "امین" است. چه انسانی که به عهد خود در مقابل الله پایبند باشد و آن امانت را با حفظ احکام و فرایض کتاب حفظ کند و چه خداوند که نسبت به عهد خود با بندگان خویش پایبند است. در قرآن فرموده:
يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ ﴿البقرة: ٤٠﴾
اى فرزندان اسرائيل، نعمتهايم را كه بر شما ارزانى داشتم به ياد آريد، و به پيمانم وفا كنيد، تا به پيمانتان وفا كنم، و تنها از من بترسيد.
مطابق آیه فوق شرط مومن بودن الله به عهد خویش، مومن بودن انسان ها به عهد و احکام و فرایض الله عنوان شده است.
در تورات نیز می فرماید:
پس بدان که یهوه، خدای تو، اوست خدا، خدای امین که عهد و رحمت خود را با آنانی که او را دوست می‌دارند و اوامر او را بجا می‌آورند تا هزار پشت نگاه می‌دارد. 10 و آنانی را که او را دشمن دارند، بر روی ایشان مکافات رسانیده، ایشان را هلاک می‌سازد. و به هرکه او را دشمن دارد، تاخیرننموده، او را بر رویش مکافات خواهد رسانید. 11 پس اوامر و فرایض و احکامی را که من امروزبه جهت عمل نمودن به تو امر می‌فرمایم نگاه دار (تورات مقدس صحیف تثنیه فصل 7 آیات 9 الی 11)
از این روست که کلمه مومن به عملکرد "امین بودن" نسبت به چیزی دلالت دارد.