مطابق آیات صحف انبیاء، کتاب مقدس تورات اختصاص به هیچ قوم خاصی نداشت و تنها ملاک برتری و برگزیده بودن ایمان و عمل به دستورات الله در تورات می باشد. به نمونه ذیل توجه فرمایید:
«و سایر قوم و کاهنان و لاویان و دربانان ومغنیان و نتینیم و همه کسانی که خویشتن را از اهالی کشورها به تورات خدا جدا ساخته بودند با زنان و پسران و دختران خود و همه صاحبان معرفت و فطانت، 29 به برادران و بزرگان خویش ملصق شدند و لعنت و قسم بر خود نهادند که به تورات خدا که به واسطه موسی بنده خدا داده شده بود، سلوک نمایند و تمامی اوامر یهوه خداوند ما و احکام و فرایض او را نگاه دارند و به عمل آورند (صحیفه نحمیا فصل 10 آیات 28 و 29)
فراز فوق اثبات میکند که هر کس از هر امتی چنانچه خود را از خدایان غیر و شرک طاهر سازد و به تورات چنگ بزند می تواند در سبیل هدایت قدم بردارد. لذا تورات (و بطور کلی کلام وحی) اختصاص به نژاد یا رنگ و پوست خاصی نداشته و ندارد و نخواهد داشت.
در آیات انجیل نیز می فرماید:
پس چون بسیاری از فریسیان و صدوقیان رادید که بجهت تعمید وی می‌آیند، بدیشان گفت: «ای افعی‌زادگان، که شما را اعلام کرد که از غضب آینده بگریزید؟ 8 اکنون ثمره شایسته توبه بیاورید، 9 و این سخن را به‌خاطر خود راه مدهید که پدر ما ابراهیم است، زیرا به شما می‌گویم خدا قادر است که از این سنگها فرزندان برای ابراهیم برانگیزاند. 10 و الحال تیشه بر ریشه درختان نهاده شده است، پس هر درختی که ثمره نیکو نیاورد، بریده و در آتش افکنده شود. (انجیل صحیفه متی فصل 3 آیات 7 تا 10)
مطابق انجیل نیز قرابت و نزدیکی فیزیکی با حتی ابراهیم نیز نمی تواند نجات بخش انسان از عذاب دوزخ باشد لیکن صرفا ایمان و عمل صالح (به تعبیر انجیل میوه نیکو) است که نجات بخش انسان است.