آیات 30 تا 35 سوره ص به علاقه و حب سلیمان به زینت دنیا اشاره نموده است:
وَوَهَبْنَا لِدَاوُودَ سُلَيْمَانَ ۚ نِعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِنَاتُ الْجِيَادُ فَقَالَ إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَن ذِكْرِ رَبِّي حَتَّىٰ تَوَارَتْ بِالْحِجَابِ رُدُّوهَا عَلَيَّ ۖ فَطَفِقَ مَسْحًا بِالسُّوقِ وَالْأَعْنَاقِ وَلَقَدْ فَتَنَّا سُلَيْمَانَ وَأَلْقَيْنَا عَلَىٰ كُرْسِيِّهِ جَسَدًا ثُمَّ أَنَابَ قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَهَبْ لِي مُلْكًا لَّا يَنبَغِي لِأَحَدٍ مِّن بَعْدِي ۖ إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ (ص، آیات 30 تا 35)
و بخشیدیم به داود سلیمان را چه خوب بنده‌ای است او است بسیار بازگشت کننده گاهیکه عرض شد بر او شامگاهان اسب صافنات تیزتک گفت همانا خوابیدم برای دوست داشتن اسبان از یاد پروردگار خویش تا نهان شد در پرده، بازگردانیدش بر من پس آغاز کرد دست سودن به ساقها و گردنها و همانا آزمودیم سلیمان را و افکندیم بر تختش کالبدی سپس بازگشت گفت پروردگارا بیامرز برایم و ارزانی دار مرا پادشاهیی که نسزد کسی را پس از من همانا توئی بسیار بخشنده
در این آیات از قول سلیمان گفته شده که چطور او سان دیدن از اسب های درجه یک را بیشتر از ذکر پروردگار دوست داشت (احببت) و اینکه چگونه با بازگرداندن اسب ها و نوازش کردن شان بر این علاقه و شوق خود به زینت دنیا پافشاری کرد. اما قرآن در ادامه می فرماید که سلیمان را دچار فتنه کردیم و جسدی را بر کرسی پادشاهی او انداختیم تا بدین ترتیب مرگ را بعنوان تلنگری بدو یادآوری کنیم که خوشبختانه سلیمان متوجه این آزمایش می شود و بصیرت می یابد و از الله تقاضای عفو می کند و الله نیز آمرزنده مهربان است.
این فراز از قرآن یادآور آن بخش از مزامیر داوود است که می فرماید:
اینان ارابه‌ها را و آنان اسبها را، اما ما نام یهوه خدای خود را ذکر خواهیم نمود. ایشان خم شده، افتاده‌اند و اما ما برخاسته، ایستاده‌ایم (مزامیر فصل 20 آیات 7 و 8)
در قوت اسب رغبت ندارد، و از ساقهای انسان راضی نمی باشد. رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند (مزامیر فصل 147 آیات 10 و 11)
لازم به ذکر است که در هیچ فرازی از قرآن به بازگرداندن خورشید توسط سلیمان اشاره ای نشده است.