پروردگار با ندای خود عالم را خلق کرد:
و خدا گفت: «روشنایی بشود.» و روشنایی شد (تورات صحیفه پیدایش فصل 1 آیه 3)
و خدا گفت: «آبهای زیر آسمان در یکجا جمع شود و خشکی ظاهر گردد.» و چنین شد (تورات صحیفه پیدایش فصل 1 آیه 9)
بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ ﴿البقرة: ١١٧﴾
پديد آورنده آسمانها و زمين [است]، و چون به كارى اراده فرمايد، فقط مى‌گويد: «[موجود] باش»؛ پس [موجود] مى‌شود.
پروردگار با ندای خود به ایمان دعوت کرد:
رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ ﴿آل‌عمران: ١٩٣﴾
پروردگارا، ما شنيديم كه دعوتگرى به ايمان فرا مى‌خواند كه: «به پروردگار خود ايمان آوريد»، پس ايمان آورديم. پروردگارا، گناهان ما را بيامرز، و بديهاى ما را بزداى و ما را در زمره نيكان بميران.
وَإِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوَارِيِّينَ أَنْ آمِنُوا بِي وَبِرَسُولِي قَالُوا آمَنَّا وَاشْهَدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ ﴿المائدة: ١١١﴾
و هنگامى را كه به حواريّون وحى كردم كه به من و فرستاده‌ام ايمان آوريد. گفتند: «ايمان آورديم، و گواه باش كه ما مسلمانيم.»
بنابراین عالَم بواسطه دعوت خداوند بوجود آمد تا صحنه ظهور دعوت به ایمان یا دعوت به بی ایمانی باشد. الله بود که به هر دو ندا داد و هر دو دعوت را رقم زد تا صحنه هستی، محل ظهور ایمان یا بی ایمانی به کلام الله باشد:
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا ذَٰلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ ﴿ص: ٢٧﴾
و آسمان و زمين و آنچه را كه ميان اين دو است به باطل نيافريديم، اين گمان كسانى است كه كافر شده اند، پس واى از آتش بر كسانى كه كافر شده‌اند.
از اینرو وِیژگی منحصربفرد خدای تورات و انجیل و قرآن این است که او تنها "ندا کننده" است و بجز الله نداکننده ای وجود ندارد. الله بود که با ندای خود هم خلقت را رقم زد و هم ایمان را اعلان کرد. غیرالله صاحب هیچ یک از این دو امر نیست و نخواهد بود:
لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا يَسْتَجِيبُونَ لَهُم بِشَيْءٍ إِلَّا كَبَاسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْمَاءِ لِيَبْلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَالِغِهِ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ ﴿الرعد: ١٤﴾
دعوت حق براى اوست. و كسانى كه جز او مى‌خوانند، هيچ جوابى به آنان نمى‌دهند، مگر مانند كسى كه دو دستش را به سوى آب بگشايد تا [آب] به دهانش برسد، در حالى كه [آب] به [دهان] او نخواهد رسيد، و دعاى كافران جز بر هدر نباشد.
پس بیایید کسی را صدا بزنیم که با دعوت و ندایش سبب موجود شدن هستی و شکل گیری ایمان شده و از صدا زدن غیرالله که دارای هیچ دعوتی در دنیا و آخرت نیست، اکیدا دوری نماییم.