اهمیت شهر حبرون
ابراهیم مذبحی را در حبرون می سازد:
و ابرام خیمه خودرا نقل کرده، روانه شد و در بلوطستان ممری که در حبرون است، ساکن گردید، و در آنجا مذبحی برای یهوه بنا نهاد (پیدایش 13:18)
نام دیگر حبرون، قریه اربع یا وادی ممری است:
ساره در قریه اربع، که حبرون باشد، درزمین کنعان مرد. و ابراهیم آمد تا برای ساره ماتم و گریه کند (پیدایش 23:2)
و قبل از آن نام حبرون، قریه اربع بود که او در میان عناقیان مرد بزرگ ترین بود. پس زمین از جنگ آرام گرفت (صحیفه یوشع 14:15)
و ابرام خیمه خودرا نقل کرده، روانه شد و در بلوطستان ممری که در حبرون است، ساکن گردید، و در آنجا مذبحی برای یهوه بنا نهاد (پیدایش 13:18)
ابراهیم ساره را در حبرون دفن می کند:
ازآن پس، ابراهیم، زوجه خود، ساره را در مغاره صحرای مکفیله، در مقابل ممری، که حبرون باشد، در زمین کنعان دفن کرد و آن صحرا، بامغارهای که در آن است، از جانب بنی حت، به ملکیت ابراهیم، به جهت قبر مقرر شد (پیدایش 23:19 و 23:20)
اسحاق در حبرون می زیست و آنجا دفن شد:
و یعقوب نزد پدر خود، اسحاق، در ممری آمد، به قریه اربع که حبرون باشد، جایی که ابراهیم و اسحاق غربت گزیدند. 28 و عمراسحاق صد و هشتاد سال بود. 29 و اسحاق جان سپرد و مرد، و پیر و سالخورده به قوم خویش پیوست. و پسرانش عیسو و یعقوب او را دفن کردند (پیدایش 35:27 تا 35:29)
یعقوب و پسرانش و یوسف در حبرون می زیستند:
او راگفت: «الان برو و سلامتی برادران و سلامتی گله را ببین و نزد من خبر بیاور.» و او را از وادی حبرون فرستاد، و به شکیم آمد (پیدایش 37:14)
یعقوب در حبرون دفن شد:
و پسرانش، او را به زمین کنعان بردند. و او را در مغاره صحرای مکفیله، که ابراهیم با آن صحرا از عفرون حتی برای ملکیت مقبره خریده بود، در مقابل ممری دفن کردند (پیدایش 50:13)
خداوند حبرون را شهر ملجاء می گرداند:
پس قادش را در جلیل در کوهستان نفتالی وشکیم را در کوهستان افرایم و قریه اربع را که درحبرون باشد در کوهستان یهودا، تقدیس نمودند (صحیفه یوشع 20:7)
خداوند حبرون را مقر اول حکومت داود تعیین می نماید:
وداود کسانی را که با او بودند با خاندان هر یکی برد، و در شهرهای حبرون ساکن شدند. 4 و مردان یهودا آمده، داود را در آنجا مسح کردند، تا برخاندان یهودا پادشاه شود (صحیفه دوم ساموئل 2:3 و 2:4)
داود 7 سال از مقر حبرون بر بنی یهودا سلطنت میکند:
و عدد ایامی که داود در حبرون برخاندان یهودا سلطنت نمود هفت سال و شش ماه بود (صحیفه دوم ساموئل 2:11)