مصدر دین و بحث هستی شناسی از منظر دین، کلام نازل شده از جانب الله است. به این مبنا در صحف انبیاء بنی اسرائیل و قرآن اشاره شده است:
לתורה ולתעודה אם לא יאמרו כדבר הזה אשר אין לו שחר (صحیفه اشعیاء فصل 8 آیه 20)
به تورات و شهادت واگر موافق این کلام سخن نگویند، پس برای ایشان روشنایی نخواهد بود
بر اساس آیه فوق، تورات خداوند و شهادت (یعنی صحف انبیاء پس از موسی) مبنای هستی شناسی یک انسان مومن است. اینکه علم تجربی نظر متفاوتی نسبت به تورات یا قرآن دارد یا خیر، هیچ محلی از اعتبار یا بی اعتباری در بحث دین ایجاد نمی نماید. چرا که همانطور که قرآن نیز در تصدیق آیات عهدعتیق فرموده، صرفا کلام الله مبنای فهم دین است نه کلامی غیر:
اتَّبِعُوا مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ ﴿الأعراف: ٣﴾
از آنچه از جانب پروردگارتان بسوی شما نازل شده تبعیت کنید و از اولیاءیی غیر او تبعیت نکنید، چه اندک پند می گیرید!
بنابر آیه فوق از قرآن، تنها آنچکه "نازل شده" مبنای اتباع و پیروی در دین است و خداوند در آیه فوق صریحا پیروی کردن از کلام غیر الله را "منع" فرموده است.
نتیجه
موضوعیت آیات پیرامون هستی شناسی در تورات انجیل یا قرآن، صرفا ایمان و افزایش ایمان به الله است، نه طرح دیرینه شناسی جانوری یا زمین شناسی یا فیزیک کوانتوم. از این منظر، دین و علم تجربی، هیچ وجه اشتراکی در این راستا با هم ندارند. چرا که کلام وحی به ایمان و عمل صالح و رستگاری دعوت میکند، اما علم تجربی نه تعریفی از ایمان دارد نه کلام وحی را می شناسد و نه تعبیری از آخرت و رستگاری دارد.
مضاف بر آنچکه گفته شد، نظریات و تعابیر مختلفی که در چهارچوب به اصطلاح علمی در مورد پیدایش انسان یا جهان یا آینده آن مطرح می گردند، صرفا نظریات انسان است. اما آنچکه در تورات، صحف انبیاء بنی اسرائیل، انجیل و قرآن در مورد هستی و چگونگی خلقت آن بیان شده، کلام الله است، نه انسان. لذا از این منظر نیز، این دو کلام (کلام خالق و مخلوق) در مقام هیچ قیاس و مقایسه ای قرار نمی گیرند.
پس اینکه آیات صحیفه پیدایش در تورات مقدس به خلقت آسمانها و زمین و انسان می پردازد بدان معنا نیست که آموزش زیست شناسی یا فیزیک نور یا نحوه محاسبه قدمت آفرینتش را برای ما بیان کرده است! بلکه آن آیات، تذکری به خواننده است تا بداند که این الله است که خالق گیاهان و آب و نور و انسان و هر آنچکه در جهان است می باشد و لذا، قدرت صرفا از آن الله است و بندگی نیز صرفا به الله اختصاص دارد، نه به یک انسان، نور و تاریکی یا گیاهان و جانوران و غیره:
وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿فصلت: ٣٧﴾
و از نشانه‌هاى او شب و روز و خورشيد و ماه است؛ نه براى خورشيد سجده كنيد و نه براى ماه، و اگر تنها او را مى‌پرستيد آن خدايى را سجده كنيد كه آنها را خلق كرده است.
بنابراین، محال است که بتوان بین"سخن علوم تجربی" و "سخن الله" پل بسازیم. چرا که هیچ وقت نمی شود، دو خدا را با هم بندگی کرد:
هیچ‌کس دو آقا را خدمت نمی تواند کرد، زیرا یا از یکی نفرت دارد و با دیگری محبت، و یا به یکی می‌چسبد و دیگر را حقیر می‌شمارد. محال است که خدا و ممونا را خدمت کنید. (انجیل صحیفه متی فصل 6 آیه 24)