قرآن فرموده که این الله است که آیاتش را تبیین می فرماید نه بشر:
يُرِيدُ اللَّهُ لِيُبَيِّنَ لَكُمْ وَيَهْدِيَكُمْ سُنَنَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ وَيَتُوبَ عَلَيْكُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﴿النساء: ٢٦﴾
... كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿البقرة: ١٨٧﴾
همچنین قرآن فرموده که این الله است که تعلیم می دهد نه بشر:
... وَيُعَلِّمُكُمُ اللَّهُ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿البقرة: ٢٨٢﴾
پس نقش انبیاء و رسالت ایشان چیست؟ پاسخ این سوال را در آیه ذیل می یابیم:
يَسْتَفْتُونَكَ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ فِي الْكَلَالَةِ إِنِ امْرُؤٌ هَلَكَ لَيْسَ لَهُ وَلَدٌ وَلَهُ أُخْتٌ فَلَهَا نِصْفُ مَا تَرَكَ وَهُوَ يَرِثُهَا إِن لَّمْ يَكُن لَّهَا وَلَدٌ فَإِن كَانَتَا اثْنَتَيْنِ فَلَهُمَا الثُّلُثَانِ مِمَّا تَرَكَ وَإِن كَانُوا إِخْوَةً رِّجَالًا وَنِسَاءً فَلِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنثَيَيْنِ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ أَن تَضِلُّوا وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿النساء: ١٧٦﴾
از تو فتوا مى‌طلبند؛ بگو: «الله فتوا می دهد در مورد کلاله : اگر مردى بميرد و فرزندى نداشته باشد، و خواهرى داشته باشد، نصف ميراث از آن اوست. و آن [مرد نيز] از او ارث مى‌برد، اگر براى او [=خواهر] فرزندى نباشد. پس اگر [ورثه فقط] دو خواهر باشند، دو سوم ميراث براى آن دو است، و اگر [چند] خواهر و برادرند، پس نصيب مرد، مانند نصيب دو زن است. الله براى شما تبیین میکند تا مبادا گمراه شويد، و الله به هر چيزى داناست.
مطابق آیه فوق:
1) این فقط الله است که فتوا می دهد نه بشر. حتی پیامبر نیز حق فتوا دادن نداشت.
2) این الله است که مسائل را تبیین میکند نه بشر
بنابراین، رسالت انبیاء صرفا ابلاغ تبیین های پروردگار است. حتی پیامبر هم حق اظهار نظر در مورد هیچ موضوعی را نداشت و صرفا الله است که فتوا می داد. نقش پیامبر، صرفا ابلاغ پیام الله به مردم بود. این آیات الله بود که حاوی تبیین ها و تعلیم های پروردگار بود:
مَّا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَكْتُمُونَ ﴿المائدة: ٩٩﴾
نتیجه
الله توسط آیاتی که نازل می کند، مسائل را برای انسان ها تبیین می نماید و ایشان را تعلیم می دهد. منتها از آنجاکه الله با تک تک انسان ها سخن نمی راند بلکه صرفا از طریق انبیاء با انسان های روی زمین سخن می گوید، بنابراین، الله تعلیم و تبیین هایش را توسط وحی آیات به پیامبر می رساند و پیامبر آنرا برای ما بیان کرده و آنرا به ما تعلیم می دهد. چون وظیفه پیامبر، انتقال عین پیام الله به انسان هاست و هیچ پیامبری نه چیزی را به پیام الله اضافه کرده و نه چیزی را از آن کم کرده است، بنابراین، ابلاغ صورت می گیرد و همانطور که در آیات دیدید، انبیاء صرفا وظیفه ابلاغ کلام وحی را دارند و لاغیر.
همین پیام قرآنی در تورات نیز تصدیق شده است:
بر کلامی که من به شما امر می‌فرمایم چیزی میفزایید و چیزی از آن کم منمایید، تا اوامر یهوه خدای خود را که به شما امر می‌فرمایم، نگاه دارید. (تورات صحیفه تثنیه فصل 4 آیه 2)