مطابق کلام قرآن، اگر احدی از یاد الله روی برگرداند، خداوند "شیطانی" را قرین و همنشین او می گرداند. این قانون الهی است و قرآن بدان اشاره کرده است:
وَمَن يَعْشُ عَن ذِكْرِ ٱلرَّحْمَـٰنِ نُقَيِّضْ لَهُۥ شَيْطَـٰنًۭا فَهُوَ لَهُۥ قَرِينٌۭ وَإِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ ٱلسَّبِيلِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَنَا قَالَ يَـٰلَيْتَ بَيْنِى وَبَيْنَكَ بُعْدَ ٱلْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ ٱلْقَرِينُ (زخرف 36 تا 38)
و هر كس از ياد رحمان دل بگرداند، بر او شيطانى مى‌گماريم تا براى وى همدم و همنشین باشد. و مسلماً آن شیاطین ايشان را از راه باز مى‌دارند و [آنها] مى‌پندارند كه راه يافتگانند. تا آنگاه كه او به حضور ما آيد، [خطاب به شيطان] گويد: «اى كاش ميان من و تو، فاصله خاور و باختر بود، كه چه بد دمسازى هستى!»
آیه 6 سوره جن نیز می فرماید:
وَأَنَّهُۥ كَانَ رِجَالٌ مِّنَ ٱلْإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ ٱلْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿سوره جن آیه ٦﴾
و مردانى از آدميان به مردانى از جن پناه مى‌بردند و بر سركشى آنها مى‌افزودند
نتیجه
با بررسی دو فراز فوق از قرآن کریم مشخص می شود که صرفا کسانی به شیاطین پناه می برند که بواسطه اعمال و کرده های خویش از الله و ذکر الله غافل شده باشند. سوره زخرف تاکید کرده که در چنین شرایطی، الله شیاطینی را همدم و همنشین اینچنین افرادی می نماید و می دانیم که شیاطین از جنس جن هستند ﴿الكهف: ٥٠﴾. در سوره جن نیز به متوسل شدن انسان های گمراه به جنیان و گمراه تر شدن انسانها توسط جنیان اشاره شده است. بنابراین، هر دو فراز به یک موضوع اشاره میکنند و مشخصا به موضوع همدم و همنشین شدن افراد غافل از ذکر الله با شیاطین از "جنس جن" اشاره دارد.
در نهایت این را فراموش نکنیم که مهم نیست توسط جن گمراه می شویم یا توسط انس! مهم آن است که گمراه شده ایم و تنها راه نجات از گمراهی رجوع به کلام وحی و اقامه آن می باشد.