سلام علیکم
باتوجه به ادامه آیات سوره بقره که راجع به قوم بنی اسراییل است وماجرای آنان رابیان میکند ومخصوصا آیه 246 که سرباززدن این قوم ازجنگ رانشان میدهد میتوان فهمید که آیه مورد اشاره در سوال نیز به این قوم دلالت دارد:
أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا قَالُوا وَمَا لَنَا أَلَّا نُقَاتِلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِنْ دِيَارِنَا وَأَبْنَائِنَا فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْا إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ ﴿۲۴۶﴾
آيا از [حال] سران بنى اسرائيل پس از موسى خبر نيافتى آنگاه كه به پيامبرى از خود گفتند پادشاهى براى ما بگمار تا در راه خدا پيكار كنيم [آن پيامبر] گفت اگر جنگيدن بر شما مقرر گردد چه بسا پيكار نكنيد گفتند چرا در راه خدا نجنگيم با آنكه ما از ديارمان و از [نزد] فرزندانمان بيرون رانده شده ايم پس هنگامى كه جنگ بر آنان مقرر شد جز شمارى اندك از آنان [همگى] پشت كردند و خداوند به [حال] ستمكاران داناست (۲۴۶)
اما برای روشن تر شدن ماجرا باید به کتب من قبل مراجعه کنیم. درکتاب اول سموعیل باب 13 و14شرح حالی ازاین افراد آمده است.
سموعیل 13:
۵ فلسطینی‌ها لشکر عظیمی که شامل سه هزار عرابه، شش هزار سرباز سواره، وعدة بی شماری سرباز پیاده بود، فراهم نمودند. آنها در مخماس واقع در سمت شرقی بیت آون اردو زدند. ۶ اسرائیلی ها, چون چشمشان به لشکر عظیم دشمن افتاد، روحیة خود را باختند و سعی کردند در غارها و بیشه ها, چاه‌ها و حفره ها, و در میان صخره‌ها خود را پنهان کنند. ۷ بعضی از ایشان نیز از رود اردن گذشته، به سرزمین جاد و جلعاد گریختند. ولی شائول در جلجال ماند و همراهانش از شدت ترس می‌لرزیدند. ۸ سموئیل به شائول گفته بود که پس از هفت روز می‌آید، ولی از او خبری نبود و سربازان شائول به تدریج پراکنده می‌شدند.
میبینیم که قسمت اول آیه 243بقره نیز مصدق آیات بالاست وبه افرادی اشاره دارد که ازترس مرگ خانه وکاشانه خود رارهاکرده ومی گریزند:
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ
آيا از [حال] كسانى كه از بيم مرگ از خانه هاى خود خارج شدند و هزاران تن بودند خبر نيافتى .
که نتیجه این نافرمانی ازکلام رسول (همان کلام الله) به تعبیر قرآن موت است.
"فَقَالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا "
که این موت نه الزاما جسمانی بلکه معنوی است. نتیجه این اقدام بنی اسراییل هم بدبختی وحقارت وتسلیم دشمن شدن بودوهم اجابت نکردن الله ورسول که به تعبیر قرآن نتیجه اش موت است :
سوره انفال:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ﴿۲۴﴾
اى كسانى كه ايمان آورده ايد چون خدا و پيامبر شما را به چيزى فرا خواندند كه به شما حيات مى بخشد آنان را اجابت كنيد و بدانيد كه خدا ميان آدمى و دلش حايل مى گردد و هم در نزد او محشور خواهيد شد (۲۴)
همچنین درآیه 122سوره انعام نیز خداوند کافران به کلام ودستور الهی را مردگان و محبوس درتاریکی مینامد ولی مومن به کلام الهی را زنده وحی مینامد.
أَوَمَنْ كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ كَمَنْ مَثَلُهُ فِي الظُّلُمَاتِ لَيْسَ بِخَارِجٍ مِنْهَا كَذَلِكَ زُيِّنَ لِلْكَافِرِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۱۲۲﴾
آيا كسى كه مرده[دل] بود و زنده اش گردانيديم و براى او نورى پديد آورديم تا در پرتو آن در ميان مردم راه برود چون كسى است كه گويى گرفتار در تاريكيهاست و از آن بيرون آمدنى نيست اين گونه براى كافران آنچه انجام مى دادند زينت داده شده است (۱۲۲)
همه این آیات نشان دهنده این است که منظور از "میت "و "حی "الزاما مرده وزنده ی فیزیکی نیست.
واما ادامه آیه 243 بقره و زنده شدن بنی اسراییل وتغییر روند آنان را درهمان کتاب سموعیل فصل 14 میخوانیم:
۲۱ آن عدّه از عبرانیانی که قبلا در اردوی فلسطینیان بودند به طرفداری از مردم اسرائیل که با شائول و یوناتان بودند علیه فلسطینیان داخل جنگ شدند. ۲۲ همچنین اسرائیلیانی که در کوهستان افرایم خود را پنهان کرده بودند وقتی خبر فرار فلسطینیان را شنیدند به جنگ دشمن رفتند. ۲۳ خداوند در آن روز قوم اسرائیل را پیروز ساخت و جنگ از حدود بیت آون هم گذشت.
ثُمَّ أَحْيَاهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ
آنگاه آنان را زنده ساخت آرى خداوند نسبت به مردم صاحب بخشش است ولى بيشتر مردم سپاسگزارى نمى كنند .