اول اینکه حکم صیام در قرآن دارای "فدیه" یا همان عوض است و چنانکه کسی در سرزمین های قطبی بسر ببرد با ادای فدیه می تواند عوض صیام را اجرا نماید که در پیشگاه الهی دقیقا بمانند ادای خود حکم صیام است. برای اطلاعات بیشتر در این خصوص به پست مربوط به فدیه و صیام توجه فرمایید.
دوم اینکه، مطابق کلام وحی، منظور از اقامه صلات، "ذکر الله" است و همچنین فرموده که الله هیچ کس را فراتر از وسع خود مواخذه نمیکند:
... وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي ﴿طه: ١٤﴾
لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنتَ مَوْلَانَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ ﴿البقرة: ٢٨٦﴾
از اینرو، اقامه صلات در نقاط غیرمسکونی کره زمین مانند قطب ها نیز بر اساس دو آیه فوق اجرا میگردد.
نتیجه:
تورات و انجیل و قرآن، برای کسانیکه تقوای الهی دارند و احکام را اجرا می کنند نازل شده است. در این خصوص، طرح کردن استثناءهایی خاص (مانند زندگی در نقاط غیرمسکونی کره زمین مانند قطب ها) به هیچ وجه توجیه کننده ترک صلات و ترک ذکر الله نمی باشد!