عبادت در لسان وحی به عملکرد "اطاعت از فرایض و احکام" خداوند دلالت دارد:
مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِبَادًا لِّي مِن دُونِ اللَّهِ وَلَٰكِن كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ ﴿آل‌عمران: ٧٩﴾
هيچ بشرى را نسزد كه الله به او كتاب و حكم و پيامبرى بدهد؛ سپس او به مردم بگويد: «به جاى الله، بندگان من باشيد.» بلكه [بايد بگويد:] «به سبب آنكه كتاب [آسمانى] تعليم مى‌داديد و از آن رو كه درس مى‌خوانديد، علماى دين باشيد.»
بسیاری بر اساس اتکاء به وسوسه ها و خیالات باطل تصور میکنند که یک نیرویی غیر از الله، در هستی و زندگی شان مداخله دارد. بواسطه اتکاء به همین وسوسه های باطل ایشان به مرور شریکانی را در کنار خداوند متصور می شوند و این خیالات باطل به مرور تبدیل به کیش و آیین می گردد و فرد در خیالات باطل خود به غلط باور می کند که راه رستگاری اتکاء به چنین کیش و آیینی است:
وَجَعَلُوا لِلَّهِ شُرَكَاءَ الْجِنَّ وَخَلَقَهُمْ وَخَرَقُوا لَهُ بَنِينَ وَبَنَاتٍ بِغَيْرِ عِلْمٍ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يَصِفُونَ ﴿الأنعام: ١٠٠﴾
و براى الله شريكانى از جن قرار دادند، با اينكه الله جنیان را خلق كرده است. و براى او، بى هيچ دانشى، پسران و دخترانى تراشيدند. او پاك و برتر است از آنچه وصف مى‌كنند.
نتیجه
عبادت کردن جنیان به این معناست که انسان در گمان باطل خود تصور کند که جنیان در امور آسمانها و زمین شراکتی دارند یا اینکه می توانند راه رستگاری را به انسان تعلیم دهند. این در حالی است که بر اساس تورات و انجیل و قرآن، انسان تنها بواسطۀ ایمان به الله و عمل به احکام و فرایض کلام الله است که می تواند به مسیر رشد و تعالی دست یابد.