تورات در آیات صحیفه خروج به محل قرارگیری بوته آتش اشاره کرده و می فرماید:
و اما موسی گله پدر زن خود، یترون، کاهن مدیان را شبانی می‌کرد، و گله را بدان طرف صحرا راند و به حوریب که جبل الله باشد آمد. و فرشته خداوند در شعله آتش از میان بوته‌ای بر وی ظاهر شد، و چون او نگریست، اینک آن بوته به آتش مشتعل است اما سوخته نمی شود وموسی گفت: «اکنون بدان طرف شوم، و این امرغریب را ببینم، که بوته چرا سوخته نمی شود.» چون خداوند دید که برای دیدن مایل بدان سومی شود، خدا از میان بوته به وی ندا درداد و گفت: «ای موسی! ای موسی!» گفت: «لبیک.» گفت: «بدین جا نزدیک میا، نعلین خود را از پایهایت بیرون کن، زیرا مکانی که در آن ایستاده‌ای زمین مقدس است (تورات صحیفه خروج فصل 3 آیات 1 و 2)
طبق آیات فوق، بوته در کوه حوریب قرار داشت و موسی ندای خداوند را از بین بوته آتشینی که درحوریب قرار دارد شنیده است. همچنین دقت شود که نام دیگر حوریب "جبل الله" یعنی کوه خداوند است که در تورات بدان اشاره های بسیار شده است. حال به آیه 12 همین فصل توجه کنید که طی آن خداوند این محل (یعنی حوریب) را مبدل به نشانه ای برای موسی می نماید:
گفت: «البته با تو خواهم بود. و علامتی که من تو را فرستاده‌ام، این باشد که چون قوم را ازمصر بیرون آوردی، خدا را بر این کوه عبادت خواهید کرد (تورات صحیفه خروج فصل 3 آیه 12)
با تطبیق آیات فوق و آیات صحیفه تثنیه مشخص می شود که حوریب یا همان کوه خداوند، نام دیگر کوه سینا است که خداوند بر آن نزول اجلال فرمود و با بنی اسرائیل و سپس با موسی تکلم کرد و بخشی از دستورات خودش را برای ایشان بیان نمود:
یهوه خدای ما با ما در حوریب عهد بست. 3 خداوند این عهد را با پدران ما نبست، بلکه با ما که جمیع امروز در اینجا زنده هستیم. 4 خداوند در کوه از میان آتش با شما روبرو متکلم شد. 5 من در آن وقت میان خداوند و شماایستاده بودم، تا کلام خداوند را برای شما بیان کنم، زیرا که شما به‌سبب آتش می‌ترسیدید و به فراز کوه برنیامدید و گفت: «من هستم یهوه، خدای تو، که تو را از زمین مصر از خانه بندگی بیرون آوردم. (تورات صحیفه تثنیه فصل 5 آیات 2 تا 6)
نتیجه
وادی طوی همان محلی است که کوه حوریب یا همان کوه سینا یا همان کوه خداوند در آن قرار دارد. این همان نقطه ایست که خداوند از میان بوته آتشین با موسی تکلم کرد. خداوند در آن نقطه به موسی گفت که وی قومش را از مصر بیرون خواهد آورد و بنی اسرائیل خداوند را در همین کوه یعنی کوه حوریب (که بوته آنجا قرار داشت) عبادت خواهد کرد. بنابراین، کوه حوریب همان وادی مقدس طوی ذکر شده در قرآن است که در تورات به کوه خداوند و کوه سینا نیز مسمی شده است.