با سلام،
صلات (نه نماز) در قرآن کریم به تسبیح، شکرگذاری، سجده، ذکر و تلاوت آیات الله اطلاق می گردد که طی آیاتی متعدد تشریح شده است. در زبور داوود مکتوب است:
هر روز تو را هفت مرتبه تسبیح می‌خوانم، برای داوریهای عدالت تو (مزامیر باب 119 آیه 164)
در قرآن کریم نیز اوقات صلات و شعائر آن (وضو، تیمم، قبله، لباس، کیفیت صوت و خشوع و مسائل دیگر) مشخص گردیده و هر انسان موظف است که صلات را به شرط اجرای این شعائر که در آیات مشخص شده، اقامه نماید.
تذکر اینکه در قاموس قرآن و کتب من قبل چیزی بنام "رکعات" وجود خارجی ندارد و صلات بهیچ عنوان دارای رکعات نیست. بلکه صرف اقامۀ تسبیح، شکرگذاری، سجده، ذکر و تلاوت آیات الله با در نظر گرفتن شعائر قرآنی ملاک اقامۀ صلات است و چیزی فرای آنچکه در قرآن بعنوان باید و نباید مقرر شده محلی از اعتنا ندارد.
به نظر می رسد که در نماز رایج بین اکثریت توده ها، آنچکه اهمیت دارد اجرای یک سری حرکات موزون و طوطی وار است نه توجه به تسبیح، شکرگذاری یا تلاوت آیات الهی. به جرات می توان گفت که صلاتی که دل نگران چرتکه انداختن برای 4 یا 3 یا 2 رکعت است با آموزه های قرآنی پیرامون صلات فرسنگها فاصله دارد و تهی از هرگونه ارتباط بدون چرتکه با خالق است.