طارق : تنها مورد کاربرد این لغت منفرد را در ابتدای سوره ای با همین نام می یابیم:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَالسَّمَاءِ
وَالطَّارِقِ
سوگند به آسمان و کوبنده شب!
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ
و تو نمي‌داني کوبنده شب چيست!
النَّجْمُ الثَّاقِبُ
همان ستاره درخشان و شکافنده تاريکيهاست!
إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيهَا حَافِظٌ
که هر کس مراقب و محافظي دارد!
فَلْينْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ
انسان بايد بنگرد که از چه چيز آفريده شده است!
(الطارق 1 الی 5)
در این آیات از عذاب الهی سخنی نیست، کلامی است در ارتباط با خلقت انسان، توان بازآفرینی خداوند، اعتبار و اصالت قرآن.
با این همه و در حالی که هنوز برای کسی مکان و موقع طارق در فلک پهناور، منطبق با تذکر الهی، معلوم نیست، اما برخی، و نمی دانیم چگونه ، آن را درخشان و شکافنده تاریکیها و یا ستاره ی شباینده (احتمالا برای جلوگیری از اختلاط با ستاره های روز آینده!) یا اختر شبگرد و از این قبیل شناخته اند؟!!
به نظر میرسد چه در مورد قرآن و چه در مورد تورات و سایر کتب الهی ، دستهایی پنهان در کار است تا از این طریق برای کلام خدا منظور تراشی کنند.