با توجه به آیات ابتدای سوره متوجه میشویم که تمرکزخداوند روی گروههای مختلف مردم است که ادعای خداپرستی دارند اما لحظه ای نمی توانند از شرک و نسبتهای ناروا دادن به او دست بردارند.چنین افرادی به شهادت قرآن مدام درحال یاوه گویی درباره خدا ونسبت دادن اوهام خود به او هستند درعمل نیز بمحض حس کردن کوچکترین مصیبتی ،مقصر را خدا دیده و از غیر خدابرای حل مشکلاتشان کمک میگیرند:
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطَانٍ مَرِيدٍ ﴿۳﴾
و از مردمان كسى هست كه درباره خداوند بدون دانش مجادله مىكند و از هر شيطان سركشى پيروى مىكند (۳)
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُنِيرٍ ﴿۸﴾
و از مردمان كسى هست كه درباره خداوند بدون دانش و بدون رهنمود و بدون كتابى روشنگر مجادله مىكند (۸)
ثَانِيَ عِطْفِهِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ لَهُ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَنُذِيقُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَذَابَ الْحَرِيقِ ﴿۹﴾
پهلو به تكبر بگرداند تا [مردمان را] از راه خدا گمراه كند در دنيا خفت و خوارى دارد و در روز قيامت عذاب آتش را به او مىچشانيم (۹)
ذَلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ يَدَاكَ وَأَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ ﴿۱۰﴾
اين به خاطر كار و كردار پيشين توست، و گرنه] خداوند هرگز در حق بندگان ستمگر نيست (۱۰)
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ ﴿۱۱﴾
و از مردم كسى هست كه خداوند را با دودلى مىپرستد، پس اگر خيرى به او برسد، دلش به آن آرام گيرد، و اگر رنجى به او رسد رويگردان شود، در دنيا و آخرت زيانكار شده است، اين همان زيانكارى آشكار است (۱۱)
يَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُ وَمَا لَا يَنْفَعُهُ ذَلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِيدُ ﴿۱۲﴾
به جاى خداوند چيزى به دعا خواند كه نه زيانى به او مىرساند و نه سودى، اين همان گمراهى دور و دراز است (۱۲)
يَدْعُو لَمَنْ ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِنْ نَفْعِهِ لَبِئْسَ الْمَوْلَى وَلَبِئْسَ الْعَشِيرُ ﴿۱۳﴾
كسى را به دعا مىخواند كه زيانش محتملتر است از سودش، بد يار و بد دمسازى است (۱۳)
مصداق امروزی آیات ۱۲و ۱۳ بنظر بنده مراجعه به متولیان بتکده های امروزی یعنی شیادان امام ساز وفتوا گرفتن وهمنشینی با آنها وتوسل به قبوری است که آنها بدان رهنمون میکنند یا مراجعه به فالگیر ودعا نویسی است که باز بنام ائمه ساختگی جادوی خودرا مینویسد.
حال آیه ۱۵راه حل پیشنهادی خداوند برای چنین افرادی است.
فلیمدد بسبب الی السما
راهی بسوی آسمان بجوید.
سما درکلام الهی نماد عالم غیب و جایگاه خداوند وعرش الهی است:
أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ ﴿۱۶﴾
آيا از آن كه در آسمان است ايمنيد كه شما را در زمين فرو برد، در حالتى كه آن ناگاه مىجنبد؟ (۱۶)
أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ ﴿۱۷﴾
يا از آن كه در آسمان است ايمنيد كه بر شما شنبادى بفرستد، زودا كه بدانيد هشدار من چگونه است (۱۷)
پس فلیمدد بسبب الی السما بمعنای همان وابتغوا الیه الوسیله است وبهترین وسیله هم برای وصل شدن به آسمان ،همین کلام وحی وعمل به آن است.
واما ثم لیقطع نیز بمعنای قطع کردن خواندن من دون الله وقطع کردن سیئات است.
پس معنای آیه ۱۵به شکل زیر است:
مَنْ كَانَ يَظُنُّ أَنْ لَنْ يَنْصُرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ لْيَقْطَعْ فَلْيَنْظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ مَا يَغِيظُ ﴿۱۵﴾
هرآنکه گمان میکند خدا اورا دردنیا وآخرت یاری نمیکند، از سببی بسوی آسمان مدد جوید سپس تمام روابط (شرک آمیز) را قطع کند سپس ببیند که این راهکار خشمش را فرو می نشاند.