در تورات مقدس فرموده:
و خدا گفت: «آدم را بصورت ما و موافق شبیه ما بسازیم تا بر ماهیان دریا و پرندگان آسمان وبهایم و بر تمامی زمین و همه حشراتی که بر زمین می‌خزند، حکومت نماید.» (تورات صحیفه پیدایش فصل 1 آیه 26)
در بخش اول آیه فوق می فرماید:
ויאמר (و یامر) אלהים (الهیم) נעשה (نعسه) אדם (آدم) בצלמנו (بصلمینو) כדמותנו (ک دموتنو)
واژه צלמ (صلم) در آیه فوق از "صل" مشتق شده و به معنای روی آوردن، حمایت و ذیل چترگرفتن چیزی بطور کامل است. در آیه فوق ملائکه در ضمیر جمع (نحن خلقناکم) از جانب الله می فرمایند که انسان را به صل خود ساخته اند، تا او بر همه چیز مسخر شده و بر همه چیز حکومت نماید. بعبارت دیگر آیه فوق از تورات فرموده که ملائکه بر آدم تا وقتی مومن است، صلات دارند که قرآن نیز آن را تایید کرده است:
هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا ﴿الأحزاب: ٤٣﴾
او کسی است که بر شما چترش را گستراند و همچنین ملائکه او می گسترانند، تا شما را از ظلمات به سمت نور خارج سازد و الله به مومنین بسیار رحیم است
اما فراموش نکنید که صلات الله و ملائکه که نتیجه آن تسخیر انسان بر آسمانها و زمین است تا وقتی جاری و ساری است که آدم و بنی آدم از دستور الله تخطی نکرده باشند:
والامقام گفت: «اگر ایمان به قدر دانه خردلی می‌داشتید، به این درخت افراغ می‌گفتید که کنده شده در دریا نشانده شود اطاعت شما می کرد (انجیل صحیفه لوقا فصل 17 آیه 6)
چه کسی بر آدم صلات نگذارد؟
مطابق تورات مقدس تنها موجودی که از صلات بر انسان ابا کرد، وسوسه کننده بود:
و وسوسه کننده (نخش یا مار؟) از همه ذی حیات های صحرا که یهوه الله ساخته بود، هشیارتر بود. و به زن گفت: «آیا یهوه حقیقت گفته است که از همه درختان باغ نخورید؟ (تورات صحیفه پیدایش فصل 3 آیه 1)
قرآن نیز فرموده که همه صاحبان قدرتها نسبت به انسان "سجده" کردند الا ابلیس:
فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ أَن يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ ﴿الحجر: ٣٠ و 31﴾
پس سجده کردند فرشتگان همگی با هم جز ابلیس که سرپیچید از آنکه باشد با سجده‌کنندگان
نتیجه:
با تطبیق آیات فصل اول تا سوم صحیفه پیدایش از تورات با آیات انجیل و قرآن مشخص می شود که منظور از سجده همه ملائکه الا ابلیس چیزی بغیر از حامی بودن (صل) همه ملائکه نسبت به آدم و بنی آدمی نیست. در این بین، ابلیس با مخابره پیامی که از جانب خودش یعنی "من دون الله" بود، طغیان نموده و از این حمایت ابا کرد و به دشمن انسان تبدیل شد.
همچنین آدم علیرغم اینکه همه اسماء را شناخته بود (و علم آدم اسماء کلها) و یقینا می دانست که هیچ اسمی به اسم متبارک الله نمی رسد، اما باز به اسم غیر الله (ابلیس) گوش جان سپرد و گناهش بر خودش نوشته شد:
... هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا ﴿مريم: ٦٥﴾
... آیا هم اسمی را برای الله می شناسی؟
این تخطی آدم باعث شد که از جنت عدن که باغی ویژه و غرس شده بر روی زمین بود و همه چیز در آن برای انسان مسخر شده بود اخراج گردد. تخطی باعث از کف رفتن نعماتی شد که الله برای آدم فراهم کرده بود:
إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيهَا وَلَا تَعْرَىٰ وَأَنَّكَ لَا تَظْمَأُ فِيهَا وَلَا تَضْحَىٰ (سوره طه آیات 118 و 119)
همانا تو نه در باغ گرسنه میشوی و نه برهنه هستی و آنکه نه تشنه میشوی در آن و نه در آفتاب می مانی
دیگر نه زمین بر آدم سجده می کند، نه آسمان، نه فرشتگان، مگر برای آنکس که احکام و فرایض را اقامه کند:
پس اگر این احکام را بشنوید و آنها را نگاه داشته، بجا آورید، آنگاه یهوه خدایت عهد و رحمت را که برای پدرانت قسم خورده است، باتو نگاه خواهد داشت. 13 و تو را دوست داشته، برکت خواهد داد، و خواهد افزود، و میوه بطن تو و میوه زمین تو را و غله و شیره و روغن تو را ونتاج رمه تو را و بچه های گله تو را، در زمینی که برای پدرانت قسم خورد که به تو بدهد، برکت خواهد داد. 14 از همه قومها مبارک تر خواهی شد، و در میان شما و بهایم شما، نر یا ماده، نازادنخواهد بود. 15 و خداوند هر بیماری را از تو دورخواهد کرد، و هیچکدام از مرضهای بد مصر راکه می‌دانی، برتو عارض نخواهد گردانید، بلکه برتمامی دشمنانت آنها را خواهد آورد. 16 وتمامی قومها را که یهوه بدست تو تسلیم می‌کندهلاک ساخته، چشم تو برآنها ترحم ننماید، وخدایان ایشان را عبادت منما، مبادا برای تو دام باشد. (تورات صحیفه تثنیه فصل 7 آیات 12 الی 16)
پس صلات و سجده ملائکه بر بنی آدم تنها در صورتی محقق می گردد که انسان احکام و فرایض را اقامه کند که در آنصورت باغ عدنی دیگر گرداگرد ما را خواهد گرفت. این مقام سجده، همان مقام احسن تقویم است:
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ﴿التين: ٤﴾
در غیر اینصورت، جایگاه او همان اسفل سافلین است:
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ (التین: 5)
پس تصور این موضوع که سجده به معنای دلا شدن و خم شدن جمعی فرشته در برابر انسان باشد، تصوری یونانی رومی است و با آیات قرآن و کتب من قبل در تناقض است.