خداوند در ابتدای باب 2 کتاب پیدایش می‌فرماید:
و آسمانها و زمين و همة لشكر آنها تمام شد. 2 و در روز هفتم، خدا از همة كار خود كه ساخته بود، فارغ شد. و در روز هفتم از همة كار خود كه ساخته بود، آرامي گرفت. 3 پس خدا روز هفتم را مبارك خواند و آن را تقديس نمود، زيرا كه در آن آرام گرفت، از همة كار خود كه خدا آفريد و ساخت.
خداوند بعد از آرامش خود آرامی میگیرد که این آرامی در قرآن با عنوان استوی علی العرش شناخته می‌شود.
در قرآن سوره یونس آیه 3 خداوند می‌فرماید:
إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ ۖ مَا مِن شَفِيعٍ إِلَّا مِن بَعْدِ إِذْنِهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ [١٠:٣]
پروردگار شما آن خدايى است كه آسمانها و زمين را در شش هنگام آفريد. سپس بر عرش استيلا يافت. كار [آفرينش] را تدبير مى‌كند. شفاعتگرى جز پس از اذن او نيست. اين است خدا، پروردگار شما، پس او را بپرستيد. آيا پند نمى‌گيريد؟
همانطور که می‌بینیم بعد از آفرینش و استیلا یافتن خداوند بر عرش ، خداوند آرامش را نه تنها رها نمی‌کند بلکه امور را تدبیر می‌کند.
نمونه های دیگر این آیات را می‌توانیم در فرقان آیه 59 ، سجده آیه 4، الرعد آیه 2، الحدید آیه 4 و اعراف آیه 54 ببینیم.