در تورات احکام وقف برای بنی اسرائیل در آیات فصل 27 صحیفه لاویان به جزئیات بیان شده است.
اینکه در قرآن احکام وقف به مانند تورات بیان نشده بدان معناست که پروردگار از آن درگذشته است.
در این خصوص توجه شما را به آیه ذیل از قرآن کریم جلب میکنم:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْيَاءَ إِن تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ وَإِن تَسْأَلُوا عَنْهَا حِينَ يُنَزَّلُ الْقُرْآنُ تُبْدَ لَكُمْ عَفَا اللَّهُ عَنْهَا وَاللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ قَدْ سَأَلَهَا قَوْمٌۭ مِّن قَبْلِكُمْ ثُمَّ أَصْبَحُوا۟ بِهَا كَـٰفِرِينَ ﴿المائدة: ١٠١ و 102﴾
ای آنان که ایمان آوردید نپرسید از چیزهائی که اگر فاش شود برای شما بد آید شما را و اگر بپرسید از آنها هنگامی که فرود آید قرآن فاش شود برای شما، درگذشت الله از آنها و الله است آمرزنده بردبار همانا پرسیدند آنها را گروهی پیش از شما پس گردیدند بدانها کافران
بنابر آیه فوق در مواردی که الله در قرآن حکمی را برای مساله ای بیان نفرموده بدان معناست که از آن درگذشته است و مومنین نیز با در نظر داشتن تقوای الهی می توانند حسب توان و ظرفیت خود به مسائلی چون وقف یا امور خیریه دیگر عمل نمایند.